توضیح درباره هوا گاز – غلط مصطلح

در این قسمت راجع به غلط های مصطلحی که در صنعت و صنف ما رایج شده توضیحاتی ارائه خواهم کرد. یکی از لغت هایی که اکثر کسانی که در صنعت به نوعی دست اندرکارند و مصرف کننده هایی که طرف حساب با این افراد هستند بیشتر آن را میشنوند استفاده از لغت هوا گاز است.

این لغت خیلی مصطلح شده و اکثرا این لغت را از اشخاص فنی , جوش کارها , برش کارها , صاف کارها , لوله کش ها , آهنگر ها و کسانی که بیشتر کارهای تعمیراتی  انجام میدهند شنیده ایم که احتمالا منظور آن از هوا , کپسول گاز اکسیژنی است که استفاده میشود و منظورشان از گاز همان گاز مایع خانگی هست که با مارک تجاری بوتان , پروپان شناخته میشود.

در نتیجه هوا گاز یک لغت اشتباه است که میان تکنسین های محترم و اشخاص فنی مصطلح شده و آنقدر تکرار شده که مصرف کننده ها و کسانی که خدمات را دریافت میکنند گوششان با این لغت کاملا آشنا است.

قسمت هوای این لغت بیشتر مربوط به اکسیژن است که حتما باید اکسیژن خوبی باشد و گاز آن نیز بسته به نوع استفاده ای که دارد ممکن است گاز استیلن باشد که عمدتا در جوشکاری کاربرد دارد و یا گاز مایع خانگی که در کپسول های ۱۱ کیلویی مورد مصرف قرار میگیرد و معمولا در جوش کاری و برش کاری ها استفاده خواهد شد .

توضیحاتی که معمولا درباره هوا گاز توسط دیگران ارائه می شود:

هوا برش یا هوا گاز چیست :

هوا برش : جوش اکسیژن – سوخت گاز و برش اکسیژن – سوخت گاز یا برش هواگاز روش هایی مرسوم و به نسبت ارزان قیمتی هستند که در آن ها سوخت (گاز) به همراه اکسیژن برای جوش دادن یا برش دادن فلزات استفاده می شود.

اولین بار آقایان Edmond Fouché و Charles Picard در سال ۱۹۰۳ از این روش برای جوش دادن استفاده کردند. این مهندسین فرانسوی از اکسیژن خالص به جای هوا برای ذوب منطقه ای قطعه‌کار (فولاد) استفاده نمودند. شعله‌ی حاصل از این عمل دمایی در حدود ۲۰۰۰ تا ۴۰۰۰ درجه‌ی سانتی گراد ایجاد می‌نماید.

برای جوش دادن قطعات از روش اکسیژن – سوخت گاز استفاده می شود. این روش قدیمی است و امروزه کمتر به کار می‌رود. در حال حاضر از این روش برای جوش دادن لوله ها، استفاده جهت تعمیرات و ساخت کارهای هنری [۱] استفاده می‌شود.

همچنین می‌توان از این روش برای جوش دادن دو قطعه فلزی استفاده نمود. روش اکسیژن – سوخت گاز از یک مشعل جوش برای جوش دادن فلزات مناسب است. در اثر رسیدن دمای دو نقطه از دو قطعه‌کار به دمای ذوب و ایجاد مواد مذابی که هر دو قطعه در آن سهیم هستند (حوزچه جوش) جوش شکل می‌گیرد. به این مواد مذاب ایجاد شده معمولا فلز دیگر که فیلر نامیده می‌شود نیز اضافه می‌شود. جنس مواد فیلر با توجه به نوع فلزی که جوش داده می‌شود، انتخاب می‌گردد.

برای برش اکسیژن – سوخت گاز نیز از یک مشعل برش برای حرارت دادن فلز تا دمای برافروختگی استفاده می‌شود. سپس یک جریان اکسیژن به روی فلز دمیده می‌شود و فلز در این اکسیژن سوخته و سپس فلز به صورت گل اکسیدشده به بیرون از محل برش جاری می‌گردد. دمیدن اکسیژن باعث خارج شدن مواد مضر خواهد شد.

دسته‌ها: مقالات مفید

0 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

Avatar placeholder

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *